หมากับเนื้อบนหลัง

...
มีเรื่องเล่าว่า...
มีพระองค์หนึ่ง...ชอบทำอะไรแปลกๆ..
(หรือจะเป็นท่านพระธุดงค์เถื่อน-ท่านเรียกตนเอง)
วันหนึ่ง...พวกกรุงเทพฯ...เอากฐินไปทอดที่วัด...จัดงานกันใหญ่โต...มีหนัง...มีลิเก...มีดนตรี...ผู้คนแห่กันมามืดฟ้ามัวดิน...

ก่อนทอดกฐิน..ผู้คนมารวมกันเต็มศาลา...หลวงพ่อเรียกเด็กวัดมา...บอกให้ไปเอาเนื้อจากโรงครัวมาก้อนหนึ่ง...แล้วเอาเชือกมาด้วย...

หลวงพ่อจัดการ...เอาเนื้อ...ผูกติดกับหลังหมา
ผูกเสร็จ...ก็ปล่อยหมา ...

หมาเห็นเนื้ออยู่บนหลัง...ก็ไล่งับ... พอหัวโดดงับ...ตัวก็ขยับหนี...เพราะหมามันกัดหลังตัวเองไม่ถึง...

ยิ่งโดดงับเร็ว...ก้อนเนื้อก็หนีเร็ว...โดดไม่หยุด...เนื้อก็หนีไม่หยุด...

น่าสงสารหมามาก...หมาโดดอยู่นาน...งับเท่าไหร่...เนื้อก็ไม่เข้าปากสักที...

ผู้คนบนศาลา...พากันหัวเราะชอบใจ...หัวเราะเยาะหมา...

ว่าทำไมมันถึงโง่ยังงี้...ไล่งับ...จะกินเนื้อ...ที่ตัวเองไม่มีทางไล่ตามทัน ตลอดชีวิต...

หลวงพ่อ...มองดูด้วยความสนุกสนานจนหนำใจแล้ว...ก็แก้เชือกออกมากหลังหมา...

แล้วหันมาพูดกับญาติโยมว่า...

มนุษย์เรา...มีความรู้สึกว่า...ตัวเองพร่อง...ตัวเองยังไม่เต็ม...ต้องเติมตลอดเวลา...เติมไม่หยุด...เพื่อให้ตัวเองเต็ม...
...
เราอยากสวย...อยากทันสมัย...ไปหาซื้อเสื้อผ้าที่สวยที่สุด...ทันสมัยที่สุดใส่...

ดีใจได้เดือนเดียว...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...สวยกว่า...ทันสมัยกว่า...

อยากได้โทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่... ซื้อเสร็จ ๓เดือน...รุ่นใหม่ก็โผล่มาอีกแล้ว...

ซื้อคอมพิวเตอร์ทันสมัยที่สุด...๒ เดือนต่อมา...มีรุ่นใหม่กว่าออกมา...ของเราตกรุ่น...

ซื้อรถเบนซ์...ทันสมัยที่สุด...แพงมาก... ขับได้ ๖เดือน...มีรุ่นใหม่ออกมาอีกแล้ว...ทันสมัยกว่า...แพงกว่า...ของเรากลายเป็นเชย...

เราต้องก้มหน้าก้มตา...ทำงานทั้งวัน ทั้งคืน...หาเงินมา...เพื่อมาทำให้ตัวเองทันสมัย...ซื้อเสื้อผ้าใหม่...มือถือใหม่...คอมพิวเตอร์ใหม่...รถยนต์คันใหม่...

เหน็ดเหนื่อยแสนสาหัส... เพื่อไม่ให้ตัวเองตกรุ่น...ปัจจุบัน...เรากำลังไล่งับความทันสมัย...

เหมือนหมาที่ไล่งับเนื้อบนหลังของมัน...ทั้งที่รู้ว่า...ต่อให้ไล่งับทั้งชีวิต...ก็ไม่มีทางตามทัน...น่าสงสารไหมโยม...

คนเต็มศาลา...เมื่อกี้หัวเราะครึกครื้น...

ด่าว่า...หมามันโง่... ตอนนี้เงียบสนิท...เหมือนไม่มีคนอยู่...
ไม่รู้ว่า...กำลังสงสารหมา... หรือ...กำลังทบทวนความโง่...ตัวเอง

http://www.physics40.com/board/view.php?qid=125&q=1