วันศุกร์ที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2551

ผู้หญิงอุ้มบาตร

.....
อิทธิธโร ภิกขุ
ผู้หญิงอุ้มบาตร หลายปีก่อนตอนอยู่ที่ อ.เชียงแสน จ. เชียงราย ในยามเช้าดิฉันได้ใส่บาตรแด่ภิกษุ สามเณร เป็นประจำทุกวัน ต้นฤดูหนาวปลายเดือนพฤศจิกายน

เช้าวันนี้มีพระภิกษุ 1 รูปที่ไม่เคยเห็นมาก่อน มาพร้อมกับแม่ชี 2 รูป ภิกษุถือบาตรเดินนำหน้า แม่ชีอีก 2 รูปเดินตามหลัง มาหยุดยืนตรงหน้าดิฉัน
ดิฉันตื่นเต้นมากไม่เคยเห็นผู้หญิงถือบาตรมาก่อน...ในใจนึกชอบนะ ดิฉันตักข้าวใส่บาตรไปในใจก็คิดไป สงสัยไป

" เอ...วันนี้เราใส่บาตรให้แม่ชีเราจะได้บุญเท่าพระภิกษุไหมน่ะ ? "

ใส่บาตรครบทุกองค์ทั้งภิกษุและแม่ชีทั้ง 2 แล้วดิฉันนั่งลงพนมมือรับพร แต่พระภิกษุรูปนั้นกลับกล่าวเป็นภาษาไทยว่า

" บุรุษนั้นเป็นบัณฑิตในที่ทุกสถานก็หาไม่ แม้สตรีผู้มีปัญญาเห็นประจักษ์ ก็เป็นบัณฑิตได้ในสถานที่นั้นๆ วิมุติญาณทัสนะมีในบุรุษได้อย่างไร สตรีก็ยังวิมุติญาณทัสนะให้สำเร็จได้อย่างนั้นแล "

แล้วกล่าวต่อว่า

" เธอประสงค์สิ่งหนึ่งสิ่งใด ขอให้สำเร็จสิ่งนั้นโดยเร็ว ขอให้ความดำหริทั้งปวง จงเต็มเปี่ยมดุจพระจันทร์วันเพ็ญ "

แล้วกล่าวเป็นภาษาบาลีต่ออีกว่า

" อิจฉิตัง ปัตถิตัง ตุมหัง ขิปปะเมวะ สมิชฌตุ สัพเพ ปูเรนตุ สังกัปปา จันโท ปัณณะระโส ยะถา "

แล้วท่านทั้ง 3 ก็เดินจากไป

ดิฉันปลื้มปีติมากในเช้าวันนั้น

ใช่แล้ว ใช่แล้ว... สตรีก็เป็นบัณฑิตได้.....

อีก 4 เดือนต่อมาครอบครัวของดิฉันก็ยินยอมอนุญาต..... ให้ดิฉันเดินถือบาตรตามภิกษุรูปนั้นเป็นคนลำดับที่ 11. มีความสุขในร่มผ้ากาสาวพัสต์ที่สุดเจ้าค่ะ.ที่มา : ประสบการณ์ของฉัน

ที่มา
http://www.dhammathai.org/store/talk/view.php?No=338

ไม่มีความคิดเห็น: